Παρασκευή 8 Απριλίου 2011

Τα Πασχαλινά Τσουρέκια της μαμάς μου που τα έμαθε από την δική της τη μαμά!!!!!

Η συνταγή αυτή έκανε ταξίδι από το βάθος του χρόνου γιά να έρθει να σας συναντήσει! Μού την έδωσε η μαμά μου μέσα από την πολύτιμη ατζέντα της, και της την έμαθε η μανούλα της ,όταν παιδάκι ακόμα την βοηθουσε στο ζύμωμα ,αλλά και στις κοτσιδούλες που τις έπλεκε υπέροχα και τους έφτιαχνε στολίδια !
Τα έλεγαν Λαμπροκουλούρες.Κουλούρες της Λαμπρής.

Υλικά γιά μία δόση(γιά 4 μεγάλα και δύο σαλιγγαράκια μικρά)
1κιλό αλέυρι
60 γρ μαγιά νωπή
500 μλ γάλα χλιαρό
ξύσμα από ένα λεμόνι (τριμένο πολύ λεπτό )
(Εγώ προσωπικά δεν το βάζω.....αφού το έχει όμως η συνταγή σας το αναφέρω,η μαμά μου το έβαζε)
1 κουταλιά σ μαχλέπι
250 γρ ζάχαρη
1/2 κουταλιά σ κοπανισμένη μαστίχα
4 αυγά
125 γρ βούτυρο λιωμένο ζεστό(όχι καυτό)
1αυγό αραιωμένο με λίγο νεράκι γιά να τα αλείψουμε
αμύγδαλα τριμένα
σουσάμι (άν θέλετε)

Προζύμι
Κατ΄αρχάς φτιάχνουμε το προζύμι βάζοντας 100 μλ γάλα και 80 γραμ αλέυρι και τη μαγιά μας ,σε μία λεκανίτσα ανακατεύοντας έτσι ώστε να γίνει ένας χυλός.Το σκεπάζουμε με μία ζελατίνα και το αφήνουμε τουλάχιστον 30 λεπτά γιά να φουσκώσει και να διπλασιαστε μέχρι να βγάλει φούσκαλίτσεςί.Βάλτετο σε ζεστό μέρο και υγρό .Το καλύτερο είναι να έχετε προθερμάνει το φούρνο γιά λίγο και να το βάλετε εκεί μέσα ,αφού τον έχετε σβήσει φυσικά, μαζί με ένα μπολάκι νερό (γιά υγρασία).Ο φούρνος πρέπει να είναι απλά ζεστός και όχι καυτός.Παλιά το σκέπαζαν με μία κουβέρτα.

Ζήμωμα


Ζεσταίνουμε το βούτυρο , το ρίχνουμε στο μίξερ και ανακατεύουμε με τη ζάχαρη ,το ξύσμα ,τα αυγά, το γάλα , συνεχίζοντας το ανακάτωμα (με το γάντζο του μίξερ καλύτερα) προσθέτουμε το προζύμι που είναι έτοιμο πιά , ανακατεύουμε, μετά προσθέτουμε τη μαστίχα, ανακατεύουμε και μετά βάζουμε το μαχλέπι.Αρχίζουμε να προσθέτουμε το αλεύρι σε τούφες .Αν έχετε μικρό μίξερ και δεν ζυμώνει καλά (χωρίστε το μίγμα και ζημώστε το, μισό μισό ), ή ακόμα καλύτερα ,σταματήστε το μιξεράκι σας ,βγάλτε τα όλα και βάλτε τα σε μεγάλη λεκάνη και ζημώσε τα στη συνέχεια με το χέρι .Ζημώνουμε πάντα από εξω πρός τα μέσα σαν να ανακατεύουμε τη ζύμη ,τραβώντας την σαν να προσπαθούμε να την ξεχυλώσουμε(έχει μεγάλη σημασία το ζήμωμα).
Η ζήμη θα σας κολάει στην αρχή αλλά μετά όταν θα την τσιμπάτε με τα δάχτυλά σας δεν θα σας κολάει.
Αφού τελειώσετε με το ζύμωμα,σκεπάστε τη λεκάνη σας με ζελατίνη (για να μην σας χυθεί έξω ότα φουσκώσει) και σκεπάστε με μία κουβερτούλα και βάλτε τη σε ελαφρά ζεστό φούρνο γιά 3 ώρες μέχρι να φουκώσει. Θα είναι έτοιμη όταν την πιέζετε με το δάχτυλο σαν να πρωσπαθείτε να τρυπίσετε και μένει όπως είναι ,δεν ανασηκώνεται.Το ζημάρι μας φούσκωσε όσο παιρνει,είναι έτοιμο!
Πλάθουμε
Ξεκινάμε τώρα το πλάσιμο και το πλέξιμο των τσουρεκιών μας.Θέλει προσοχή και δεξιοτεχνία γιατί η ζύμη μας είναι μαλακη σαν βελουδένια.Γιαυτό τη ραντίζουμε με αλεύρι γιά να πλέκεται σωστά.
Κόβουμε τη μισή ζύμη και πλάθουμε κοματάκια ίσα, σε μπαστουνάκια μακρουλά ίσα μεταξύ τους ,γιά να γίνουν τα τσουρέκια μας πλεξούδες , ομοιόμορφα..
Η ζύμη είναι μαλακή και υγρή (γιά να γίνουν αφράτα) και μάλλον κολλάει στον πάγκο μας.Ραντίσουμε τα μπαστουνάκια με λίγο αλευράκι γιά να μπορούμε να τα πλέξουμε σε κοτσίδες.Τα πλέκουμε και τα τοποθετούμε σε λαδόκολα και σε ταψάκι.
Φουρνίζουμε
Προθερμάνετε το φούρνο σας σε 200 βαθμούς και αλείψτε με το αυγό , το τσουρέκι που θα βάλετε μέσα ,μόνο.Βάζουμε την αμυγδαλόψυχα σε σχεδιάκια όχι όπου λάχει ,πάνω στις κούρμπες καλύτερα!

Αργότερα ,τα άλλα , τα αλείφετε την ώρα που είναι να μπούν στο φούρνο .Αλείψτε προσεκτικά να μή
σπασετε την κρούστα γιατί μετά θα καθήσει δεν θα πετύχει στο φούσκωμα.
Η μαμά μου τα έψηνε στις αντιστάσεις, πάνω και κάτω,στους 200 βαθμούς στην δεύτερη σκάλα από κάτω ,γιά 15 λεπτα τα μεγάλα και γιά 10 λεπτά τα μικρά.(καθόταν από πάνω μήν της καούν) ,ΠΡΟΣΟΧΗ! Έτσι γινόντουσαν αφράτα και δεν στεγνώνανε την δεύτερη μέρα όπως συμβαίνει συνήθως και αυτό ήταν η μεγάλη της επιτυχία.
Κάποιες φορές ένα από όλα τό έκανε γεμιστό με μερέντα και το έπλαθε στρογγυλό σαν σαλιγγάρι.Ήταν το νοστιμότερο θυμάμαι!!!
Καλή επιτυχία και του χρόνου!!!!!!!!!

Τρίτη 5 Απριλίου 2011

Πείτε μας τη γνώμη σας!!!!!!! Κάντε τα σχόλιά σας!!!!!!!

Το blog μας είναι ακόμα στα σπάργανα! Συγχωρήστε μας για κάποια λάθη ,γιατί ακόμα η λειτουργία του είναι κάτι δύσκολο για εμάς , .........γιαγιάδες είμαστε... και αυτό που για εσάς είναι πανεύκολο , εμάς μας φαίνεται βουνό...! Εδώ δεν είναι η κουζίνα μας .......και τα βρίσκουμε λίγο μπαστούνια χεχεχε Προσπαθούμε όμως.. και με λίγο υπομονή, θα σταματήσουμε να σας κουράζουμε με τις ατέλειες , την άγνοιά μας και τους πειραματισμούς μας!Ευχαριστούμε για την υπομονή,τη στήριξη και την κατανόησή σας αλλά και για το τρυφερό ενδιαφέρον σας!!!Παρ όλα αυτά σας ζητάμε να το δείτε και να μας πείτε τη γνώμη σας !!!!!

Αρωματικά φυτά - Βότανα .Η ιστορία τους στο βάθος των αιώνων!!!!!!

Η χρήση των φυτών για φαρμακευτικούς σκοπούς είναι τόσο παλιά όσο και ο πολιτισμός και η πρώτη γνωστή γραπτή αναφορά για θεραπευτικά φυτά έρχεται από τους Σουμέριους το 2200 π.Χ. Ο πατέρας της Ιατρικής, ο Έλληνας Ιπποκράτης κατέγραψε περίπου 400 είδη βοτάνων που η χρήση τους ήταν γνωστή κατά τον 5ο αιώνα π.Χ. και ο Διοσκουρίδης κατά τον πρώτο μ.Χ. αιώνα έγραψε μια βοτανική χρησιμοποιώντας 600 φυτά. Αυτό το έργο ήταν βάση για πολλές μεταγενέστερες βοτανικές έρευνες. Μια από τις πιο δημοφιλείς βοτανικές γράφτηκε από τον Culpeper το 17ο αιώνα.

Κατά την διάρκεια του Μεσαίωνα και του σκοταδισμού οι προλήψεις σε συνδυασμό με την άγνοια απέδωσαν μαγικές ιδιότητες στα φυτά, μερικές φορές για ασήμαντη αιτία, και ανέπτυξαν ιεροτελεστίες όπου μηχανορραφούσαν για συντηρήσουν το μυστήριο και την μαγεία.

Ο άνθρωπος ήταν επίσης πληροφορημένος, από την αρχή του πολιτισμού, για τα αποτελέσματα των αρωμάτων στο σώμα στο μυαλό και στα συναισθήματα. Τα λουλούδια χρησιμοποιούνταν για να προσελκύσουν αγάπη, φαγητό και προστασία. Τα αρωματικά φυτά χρησιμοποιούνταν για να γιατρέψουν το σώμα. Τα πιο ακριβά λουλούδια προσφέρονταν στους θεούς και στις θεές σαν θυσία, και η χρήση αρωματικών θυμιαμάτων έχει καταγραφεί από την αρχαιότητα.

Σε όλο τον κόσμο, από την αρχαιότητα μέχρι την σύγχρονη εποχή, διαφορετικές κουλτούρες έχουν ανακαλύψει πολλά κοινά σημεία όπως και ποικίλες χρήσεις για βότανα και αιθέρια έλαια. Οι μύθοι, οι θρύλοι, η παράδοση και η ιατρική αντικατοπτρίζουν αυτές τις γνώσεις.

Η λεκάνη της Μεσογείου υπήρξε από τις σπουδαιότερες εστίες πολιτισμού, και ίσως γι' αυτό τα φυτά της είχαν την τύχη να μελετηθούν και να αξιολογηθούν πολύ νωρίτερα απ' ότι φυτά άλλων περιοχών του πλανήτη. Από την αρχαία Αίγυπτο ως την Μικρά Ασία και από τον Όμηρο ως τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους βρίσκουμε αναφορές στη μεσογειακή χλωρίδα και πλήθος στοιχείων που πολλές φορές ανακατεύουν την ιστορία με το μύθο, την ιατρική με την μαγεία, την φύση με την τέχνη.

Οι αρχαιότερες αναφορές σχετικά με τα φυτά (Βαβυλωνιακές πηγές, Παλαιά διαθήκη, Τα έργα του Ομήρου) που έχουν φτάσει ως εμάς μνημονεύουν τα φυτά κυρίως κάτω από το πρίσμα της χρησιμότητάς και της φαρμακευτικής χρήσης τους.

Κανείς δεν γνωρίζει πότε συλλέχθηκαν για πρώτη φορά βότανα, άγρια από την φύση, ή πότε καλλιεργήθηκαν για πρώτη φορά, ωστόσο αναφορές από τους αρχαίους Αιγυπτίους δείχνουν τα βότανα να συνιστούνται σαν φάρμακα και να χρησιμοποιούνται σαν φαγητό, σαν καλλυντικά, σαν αρώματα και σαν βαφές.

Οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι εστιάζονταν περισσότερο στη σύγκριση των ζώων και των ανθρώπων από την μία πλευρά και των φυτών από την άλλη. Ο Εμπεδοκλής για παράδειγμα επέμενε στη θεωρία ότι τα φυτά έχουν ψυχή ενώ ο Αριστοτέλης τα κατατάσσειανάμεσα στα έμψυχα και τα άψυχα.

Ο πατέρας της Ιατρικής, ο Έλληνας Ιπποκράτης επικεντρώθηκε στις θεραπευτικές ιδιότητες των φυτών και κατέγραψε περίπου 400 είδη βοτάνων που η χρήση τους ήταν γνωστή κατά τον 5ο αιώνα π.Χ.

Ο Θεόφραστος, ο σπουδαίος αυτός ερευνητής, ξεκινώντας μαζί με τον Μέγα Αλέξανδρο κατέγραψε σημαντικό αριθμό φυτών των χωρών γύρω από την ανατολική Μεσόγειο προτού συνεχίζει μέχρι τα ενδότερα της μέσης ανατολής.

Αργότερα, κατά τους Ρωμαϊκούς χρόνους τα φυτά μελετούνται μόνο για την χρησιμότητά τους. Ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος με τις καταγραφές του και ο Διοσκουρίδης με τη βοτανική του θα κρατήσουν αμείωτο το ενδιαφέρον για την μελέτη των βοτάνων μέχρι σήμερα.

Όπως είναι αντιληπτό, η επιστήμη της βοτανικής γεννήθηκε στις μεσογειακές χώρες γι' αυτό και τα βότανα της μεσογείου κατέχουν περίοπτη θέση στην ιστορία της βοτανικής.
Η περιοχή γύρω από τη Μεσόγειο θάλασσα, που αποτελείται από ένα τμήμα της Ευρώπης, της Ασίας και της Αφρικής, ήταν πάντα κοιτίδα πολιτισμού. Τα βότανα ταξίδεψαν από την Μεσόγειο στην Ανατολή και αντίστροφα. Από νωρίς το εμπόριο βοτάνων και μπαχαρικών δρομολογήθηκε από την Κίνα και την Ινδία δια μέσου της Αραβίας στις χερσονήσους της Μεσογείου θάλασσας, που έκανε την περιοχή σημαντικό σημείο πολιτισμού και εδεσματολογικής ανταλλαγής. Στο ζεστό μεσογειακό κλίμα, πολλά αρωματικά φυτά αναπτύσσονταν σε αφθονία, και στο πέρασμα των αιώνων ακόμη περισσότερο καθώς συστήνονταν από τους εμπορευόμενους, τους πρόσφυγες ή τους μετανάστες από τα βάθη της Ανατολής.
Τα ασιατικά μπαχαρικά έγιναν διάσημα στην Ευρώπη αρχικά τα Ελληνιστικά χρόνια. Αργότερα, οι εμπορικές συναλλαγές των μπαχαρικών άνθισαν στις τελευταίες μέρες της αρχαίας Ρώμης, περίπου διακόσια χρόνια πριν. Στο ξεκίνημα, το εμπόριο των μπαχαρικών ήταν στα χέρια των Αράβων. Το Apicius' De re coquinaria είναι ένα από τα παλιότερα ευρωπαϊκά βιβλία μαγειρικής, στο οποίο απαριθμούνται μερικά τροπικά μπαχαρικά, εκ των οποίων το long pepper είχε την μεγαλύτερη εκτίμηση. Το μαύρο πιπέρι, οι σκελίδες και η κινέζικη κανέλα (cassia) ήταν εξέχουσας σημασίας επίσης. Το αινιγματικό μπαχαρικό silphion (με καταγωγή πιθανόν από τη βόρεια Αφρική) αφανίστηκε γύρω στο 100 π.Χ. και αντικαταστάθηκε από το asafetida (από την κεντρική Ασία). Η χρήση του ελαιόλαδου είναι διαρκές στοιχείο πολιτισμού στη Μεσόγειο, εδώ και πέντε χιλιετηρίδες.

Σήμερα, η μεσογειακή Ευρώπη κατά κύριο λόγο επανέρχεται στα εγχώρια ή εισαγόμενα βότανα. Ο βασιλικός (προερχόμενος κυρίως από τη νότια ή τη νοτιοανατολική Ασία) φυτρώνει άγριος σε όλη τη νότια Ευρώπη και χρησιμοποιείται ευρέως, ιδιαίτερα στην ιταλική κουζίνα. Το ίδιο ισχύει και για την ενδημική ρίγανη. Το σκόρδο εμφανίζεται πιο δημοφιλές απ' ότι στις χώρες της βόρειας Ευρώπης. Τοπικά, το σαφράν χρησιμοποιείται στο ψάρι ή σε θαλασσινές σπεσιαλιτέ, αλλά η υψηλή τιμή αυτού του μπαχαρικού οριοθετεί τη χρήση του. Από περιοχή σε περιοχή, μερικά πιάτα απαιτούν μικρές ποσότητες από τσίλι, καυτερό έδεσμα, όμως δεν είναι καθιερωμένο

Μύθος τα γιατροσόφια; Μήπως..... είχαν κάπου δίκιο οι παλιοί;


Θεραπεύει το κάρδαμο την κυστίτιδα; Βοηθά όντως το ούζο στον πονόδοντο; Γιατροσόφια από τα παλιά... Μύθος ή πραγματικότητα; Όλοι έχουμε βρεθεί με τον πάππου ή τη γιαγιά που θα μας δώσουν μια συμβουλή, ένα "γιατρικό" από τα παλιά στο οποίο ορκίζονται περισσότερο και από το καλύτερο φάρμακο.

Ισχύουν όμως οι ευεργετικές ιδιότητες αυτών των "εθυμοτυπικών" γιατρικών; Η Κλινική Διαιτολόγος Διατροφολόγος Κατερίνα Πέλκα δίνει της απαντήσεις... Να τα εμπιστευθούμε ή όχι τελικά; Άλλα ναι... και άλλα όχι!

ΚΑΡΔΑΜΟ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΥΣΤΙΤΙΔΑΣ

Το κάρδαμο είναι γνωστό από την αρχαιότητα ως το φυτό που ανοίγει την όρεξη. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη δυσπεψία και την ανακούφιση των κολικών πόνων. Επίσης ανοίγει την όρεξη, είναι διουρητικό, καθαρκτικό του αίματος και ευεργετικό στο συκώτι. Συνοδεύει κυρίως σαλάτες αλλά και μαγειρευτά λαχανικά.
Όσον αφορά τη σούπα από κάρδαμο ως θεραπευτικό τρόφιμο, θα μπορούσαμε να πούμε ότι λόγω της διουρητικής ιδιότητας του κάρδαμου, θα μπορούσε να θεωρηθεί θεραπευτική προς την κυστίτιδα. Αλλά, πολλοί γυναικολόγοι συστήνουν σαν επιπλέον θεραπευτικό τρόφιμο ( πέρα της φαρμακευτικής αγωγής που συστήνεται πάντα) τα μύρτιλλα.

Μύρτιλλα, σύμμαχος στην υγεία. «Είναι γνωστό ότι τα βατόμουρα θεραπεύουν την κυστίτιδα, αλλά τα μύρτιλλα είναι πιο εύκολη και νόστιμη εναλλακτική λύση». Τα μύρτιλλα περιέχουν τις ίδιες ενώσεις με τα κράνμπερι, που βοηθούν στη θεραπεία της μόλυνσης, απλώς σε λίγο μικρότερη ποσότητα.
ΟΥΖΟ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΑΛΛΑΓΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΝΟΔΟΝΤΟ

Όλοι έχουμε ακούσει ότι ο πονόδοντος μπορεί να περάσει, αν τρίψουμε τα ούλα μας με λίγο αλκοόλ, κάνουμε γαργάρες με ούζο ή αφήσουμε λίγο ένα δυνατό ποτό στο στόμα μας και μετά το καταπιούμε. Ωστόσο, οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι όχι μόνο δεν θα μας βοηθήσει, αλλά μπορεί και να μας βλάψει. Επιπλέον, ο πονόδοντος συχνά αποτελεί πρώιμο σύμπτωμα ενός προβλήματος που πρέπει να αντιμετωπισθεί από τον οδοντίατρό του – και η καθυστέρηση της θεραπείας μπορεί να επιδεινώσει την εξέλιξη αυτού του προβλήματος.
Εάν, λοιπόν, σε πιάσει πονόδοντος στη μέση της νύχτας ή κάποια στιγμή που δεν μπορείς να πας αμέσως στον οδοντίατρο, πάρε κάποιο παυσίπονο φάρμακο – ή καλύτερα ακόμα τηλεφώνησε στον οδοντίατρό σου, για να σου πει τι ακριβώς πρέπει να κάνεις μέχρι να τον επισκεφτείς.

ΚΑΗΚΕΣ; ΒΑΛΕ ΩΜΗ ΠΑΤΑΤΑ ΣΤΟ ΕΓΚΑΥΜΑ

Αν ακουμπήσεις κατά λάθος στο μάτι της κουζίνας ή πάθεις κάποιο έγκαυμα και δεν έχεις κάποια ειδική αλειφή, τότε μια ωμή πατάτα είναι η καλύτερη αντιμετώπιση "Πρώτων Βοηθειών"! Κόψε την πατάτα στη μέση και πέρασε την απαλά κάποιες φορές πάνω από το έγκαυμα. Αν μπορείς, δέσε ένα κομμάτι πατάτας με μια γάζα επάνω στο σημείο.
Αν δεις πως το έγκαυμα επιμένει ή είναι πολύ σοβαρό τότε καλό θα ήταν να απευθυνθείς σε ειδικό.

ΕΧΕΙΣ ΤΑΣΗ ΛΙΠΟΘΥΜΙΑΣ; ΠΙΕΣ ΜΙΑ ΠΟΡΤΟΚΑΛΑΔΑ

Έχουμε συνηθίσει να θεωρούμε ότι η πορτοκαλάδα είναι μία καλή λύση για την αντιμετώπιση της υπότασης. Παρ’ όλα αυτά, η πορτοκαλάδα δεν ανεβάζει την πίεση, και -αν κάνει κάτι- μάλλον τη ρίχνει, ή ακόμα καλύτερα την εξομαλύνει. Γενικά, η βιταμίνη C, ως αντιοξειδωτική βιταμίνη που είναι, βοηθά στην καλύτερη λειτουργία του ενδοθηλίου, οπότε και στη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης.

Aπό την άλλη πλευρά, το πορτοκάλι περιέχει σημαντικές ποσότητες καλίου, που είναι διουρητικό και βοηθά στη σχετική πτώση της πίεσης. O μόνος τρόπος με τον οποίον θα μπορούσε να θεωρηθεί πως η πορτοκαλάδα ανεβάζει την πίεση είναι ότι -ως υγρό που είναι- αν ληφθεί σε μεγάλες ποσότητες, μπορεί να λειτουργήσει όπως το νερό, αυξάνοντας τον όγκο του κυκλοφορούντος αίματος, και κατ’ επέκταση την αρτηριακή πίεση.

ΣΚΟΡΔΟ, ΣΥΜΜΑΧΟΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ

Το σκόρδο εκτός από μοναδικό συστατικό για μια σειρά από συνταγές κάνει και πολύ καλό στην καρδιά. Τώρα η έρευνα δείχνει ότι μπορεί να έχει σημαντική επίδραση στην καρδιαγγειακή υγεία. Με τη μείωση του ιξώδους του αίματος καθώς και με την αύξηση της αρτηριακής διαμέτρου, το σκόρδο μπορεί να βοηθήσει να βελτιώσει την κυκλοφορία του αίματος η οποία είναι πολ ύ σημαντική, σε οσους έχουν προβλήματα χοληστερόλης / ή συσσώρευση κατά μήκος των τοιχωμάτων των αρτηριών σας. Ορισμένες μελέτες δείχνουν ότι το σκόρδο μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην πρόληψη της καρδιαγγειακής νόσου.

Δευτέρα 4 Απριλίου 2011

Σπανακόρυζο ....το νόστιμο και υγιεινό!!!


  • 1 1/2 κιλού σπανάκι φρέσκο


  • 1 κούπα λάδι


  • 1 μικρό κρεμμύδι, τριμμένο


  • 5 φρέσκα κρεμμυδάκια, ψιλοκομμένα


  • 1/4 κούπας ψιλοκομμένο άνηθο


  • 1 κούπα ντομάτα λιωμένη ή (αν δεν σας αρέσει με ντομάτα


  • 1/2 κούπας ζεστό νερό


  • αλάτι, πιπέρι


  • 1/3 κούπας ρύζι Καρολίνα





  • Πλύντε και καθαρίστε το σπανάκι αφαιρώντας  τα μεγάλα κοτσάνια. Κόψτε το σε κομμάτια και ρίξτε το σε κατσαρόλα, μέσα σε νερό που βράζει. Ζεματίστε το 5΄και στραγγίστε το. Σε μια πλατιά ρηχή κατσαρόλα βάλτε το λάδι, ζεστάνετέ το, ρίξτε το κρεμμύδι και τα κρεμμυδάκια και σοτάρετε, ώσπου ναμαραθούν. Ρίξτε μέσα την ντομάτα ή το νερό(αν δεν σας αρέσει με ντομάτα), το αλάτι, το πιπέρι, το άνηθο, το σπανάκι κι ανακατέψτε ελαφρά και βάλτε το ρύζι. Σκεπάστε την κατσαρόλα και σιγοβράστε 20΄, χωρίς ν'ανακατέψετε το φαγητό στο διάστημα αυτό. Σβήστε τη φωτιά, βγάλτε το καπάκι της κατσαρόλας, σκεπάστε τη με απορροφητικό χαρτί και ξαναβάλτε το καπάκι. Αφήστε το φαγητό να σταθεί έτσι 10΄επάνω στη σβησμένη φωτιά, προτού το σερβίρετε. Σερβίρετέ το ζεστό με ελιές ή τυρί φέτα.Αν δεν το θέλετε με ντομάτα,απλά μόλις το σβήσετε ρίξτε μέσα το χυμό από ένα λεμόνι.


  • Κυριακή 3 Απριλίου 2011

    Τσουκνιδόπιτα η Χωριάτικη!

    Η τσουκνιδόπιτα πρέπει να γίνει από σουκνιδοκορφές που με γάντια και με πολλή προσοχή έχουμε μαζέψει τον Απρίλη, όταν είναι  τρυφερούλες (πριν σποριάσουν) και έχουμε φυλάξει στην κατάψυξη,γιά να φτιάξουμε την πίτα μας άνετα όποτε θέλουμε.
     Ζύμη 

    1 ποτήρι χλιαρό νερό
    ένα κουταλάκι αλάτι
    ένα κουταλάκι ξύδι
    ένα φλιτζανάκι του ελληνικού(ή τούρκικου – όπως θέλετε) καφέ λάδι
    μιά μύτη σόδα φαγητού (γίνεται πιο τριφτό το φύλλο)
    και γύρω στα 2+ ποτήρια αλεύρι ή για να μη ξεχνιόμαστε … «όσο πάρει …»
     



    Βάζουμε το αλεύρι σε λεκανίτσα, ρίχνουμε όλα τα άλλα υλικά σε μια λακκούβα στη μέση και ζυμώνουμε προσθέτοντας αλεύρι για μια μαλακή αλλά στιβαρή ζύμη. Την κάνουμε μια μπάλα,την πασπαλίζουμε με αλεύρι τη σκεπάζουμε με μεμβράνη και τη βάζουμε στο ψυγείο για 1-2 ώρες… 
    Γέμιση
    Όσο είναι μισοπαγωμένη η τσουκνίδα, την κόβουμε με το μαχαίρι σε διαστήματα ½ πόντου (γιατί αν ξεπαγώσει δεν κόβεται εύκολα), τρίβουμε στον τρίφτη ένα μέτριο ξερό κρεμμύδι, ψιλοκόβουμε και 5-6 φρέσκα κρεμμυδάκια και τα σωτάρουμε μέχρι να μαλακώσουν. Προσθέτουμε  την τσουκνίδα μας (ένα κιλό περίπου), πιπέρι και σιγοβράζουμε για 10 λεπτά ,(αν χρειαστεί ρίχνουμε ελάχιστο νερό). Ρίχνουμε στη γέμιση μια χούφτα (σχεδόν ένα φλιτζανάκι του καφέ)  πλιγούρι  κι αφήνουμε στην άκρη να κρυώσει. Ξεκινάμε ν’ ανοίγουμε φύλλα κι όταν έχουμε φτάσει στη μέση κι έχει κρυώσει κι η γέμιση ,  προσθέτουμε 5-6 κλαδάκια άνηθο ψιλοκομμένο, 2-3 αυγά, ¼ τυρί φέτα κι αλάτι ανάλογα με το πόσο αλμυρή είναι η φέτα.
    Πίτα
    Βάζουμε τα μισά φύλλα στο λαδωμένο πάτο του ταψιού, λαδώνοντάς τα καλά ενδιάμεσα και αφήνοντας το κάτω φύλο να εξέχει του ταψιού, ώστε να κάνουμε μία «γιρλάντα». Ένα νοστιμευτικό tip είναι αντί για λάδι να χρησιμοποιούμε φυτίνη λιωμένη μαζί με λίγο φρέσκο βούτυρο για το λάδωμα των φύλλων. Βάζουμε τη γέμιση και συνεχίζουμε με τα υπόλοιπα φύλα. Τελειώνουμε γυρνώντας το φύλο του πάτου που εξέχει απ΄το ταψί μέσα και τυλίγοντάς το με τρόπο που να δημιουργεί μια κουλούρα γύρω απ΄την πίτα που στη Θράκη λέγεται «κόθορος». Πατάμε με πλάγιες μαχαιριές τον κόθορο, χαράζουμε προσεχτικά την πίτα, ραντίζουμε με λάδι και νερό (περίπου ένα φλυτζανάκι του καφέ νερό) και ψήνουμε στους 180 για 45’ περίπου. Καλή μας όρεξη!!!!!!!

    Τσουκνίδα η αγαπημένη της γιαγιάς μου!!!!

    http://www.facebook.com/pages/%CE%A3%CE%A5%CE%9D%CE%A4%CE%91%CE%93%CE%95%CE%A3-%CE%91%CE%A0%CE%9F-%CE%95%CE%9B%CE%9B%CE%97%CE%9D%CE%99%CE%94%CE%95%CE%A3-%CE%93%CE%99%CE%91%CE%93%CE%99%CE%91%CE%94%CE%95%CE%A3/164865096879053
    ΤΣΟΥΚΝΙΔΑ
    Το φαρμακευτικό σκεύασμα αποτελείται από τα στεγνωμένα φύλλα, τα άνθη και τις ρίζες της Τσουκνίδας, η οποία είναι ένα πολυετές φυτό, ευρέως διαδεδομένο κοντά στις κατοικίες των ανθρώπων και στα νιτρώδη εδάφη. Όπως γράφει ο άγγλος βοτανολόγος του 17-αιώνα, Κουλπεπέρ στο πιο δημοφιλές βοτανολογικό βιβλίο όλων των εποχών, “οι τρίχες τις που κεντρίζουν και φέρνουν φαγούρα δεν χρειάζονται περιγραφή,- αυτές μπορεί να τις βρούμε και στο πιο βαθύ σκοτάδι, μέσων της αφής”. Η Τσουκνίδα έχει ίσιο κορμό που φτάνει μέχρι 1 μ. ύψος, φύλλα ωοειδή με πριονωτά χείλη που βγαίνουν αντίθετα το ένα από το άλλο στον κορμό. Τα φύλλα και ο κορμός της είναι σκεπασμένα με καυτερές τρίχες,- τα άνθη της είναι μικροσκοπικά πράσινα χωρισμένα σ΄ αρσενικά και θηλυκά σε ξεχωριστά φυτά, και βγαίνουν το καλοκαίρι σε τσαμπιά που κρέμονται μεγαλύτερα από την ουρά των φύλλων. Είναι γνωστή και με τα ονόματα: ακαληφή, ούρτικη, ατσικνίδα κ.ά.

    Ο Ιπποκράτης (460 – 375 π.Χ.) αριθμεί την Τσουκνίδα ανάμεσα στα φυτά “πανάκεια” (που κάνουν για όλες τις ασθένειες) και σήμερα ύστερα από 2 500 χρόνια κανείς δεν μπορεί να αμφιβάλει γι αυτό, η Τσουκνίδα είναι από τα πιο θαυματουργά και χρήσιμα φαρμακευτικά φυτά, που δεν χρειάζεται να ψάξουμε στην άκρη του κόσμου για να τα βρούμε και η χρήση της πέρα από την ευεργετική δράση δεν παρουσιάζει καμιά παρενέργεια, ανεξάρτητα από την δόση χρήσεως της.
    ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ
    Τα φύλλα τις Τσουκνίδας περιέχουν αμμωνία, οξικό οξύ, φορμικό οξύ, γλουκονικές και αντιβιοτικές ουσίες, χλωροφύλλη, καροτίνες, βιταμίνες Β-2, προβιταμίνη Α (πιο πολύ από το Καρότο), βιταμίνη C (πιο πολύ από το Φραγκοστάφυλλο) και βιταμίνη Κ, πατοτενικό οξύ, ποτασικά άλατα, σίδηρο, πυρίτιο κ.ά. Περιέχει επίσης ασετιλκολίνη, ισταμίνη και σεροτονίνη (η επιρροή της ασετιλκολίνης και ισταμίνης στη δράση του σκευάσματος είναι μικρή). Έχει στυπτικές, διουρητικές και τονωτικές ιδιότητες, ελέγχει τις αιμορραγίες, καθαρίζει τον οργανισμό από τις τοξίνες, αυξάνει την αιμογλομπίνη, τα ερυθρά αιμοσφαίρια και τις πηκτικές ουσίες του αίματος και ολίγον κατεβάζει την πίεση και το σάκχαρο του αίματος.

    Χάρη σ΄αυτές τις ιδιότητες χρησιμοποιείται εσωτερικά για τις αναιμίες, τις αιμορραγίες (ειδικά της ουρήθρας), την διάρροια (ακόμα και αυτής της χολέρας), τα υπερβολικά 
    έμμηνα, αιμορροΐδες, ρευματισμό, ποδάγρα και ασθένειες του δέρματος (ειδικά στο έκζεμα), επίσης αυξάνει το γάλα στις θηλάζουσες μητέρες. Συνιστάται σαν ελαφρύ διουρητικό στα οιδήματα (πρηξίματα), στους ερεθισμούς των ουροφόρων οδών (νεφρών και ουρήθρας), και στο ρευματισμό. Είναι χρήσιμη επίσης και στις ασθένειες του συκωτιού και της χολής, φυματίωση, αρτηριοσκλήρυνση και δυσλειτουργίες του μεταβολισμού Το αφέψημα σπόρων της Τσουκνίδας είναι ένα καλό καθαρτικό μέσο ενάντια στην δυσκιλιότητα ωφειλώμενη σε δυσλειτουργία του συκωτιού και της χολής, συνδιάζεται καλά για αυτό το σκοπό με μουστάκια Καλαμποκιού.

    Το έγχυμα ή αφέψημα του φυτού παίρνεται στην γαστρίτιδα με υπερέκκριση πεπτικών υγρών. Είναι γνωστή σαν φυτό με πολλές βιταμίνες, γ΄ αυτό συνιστάται υπό μορφή τσαγιού όταν ο οργανισμός έχει ανάγκη για βιταμίνες. Οι τρυφερές Τσουκνίδες μπορεί να χρησιμοποιηθούν σαν ζαρζαβατικά στις σαλάτες για την αύξηση και ρύθμιση της λειτουργίας των εντέρων, και στις αναιμίες. Στα αδύνατα παιδιά με καθυστέρηση ανάπτυξης συνιστάται να πίνουν χυμό Τσουκνίδας ανεμιγμένο με χυμό Καρότου σε ποσοστό 1 : 3. Το έγχυμα και ο χυμός του φυτού βελτιώνουν την λειτουργία των νεφρών και δρα σαν διουρητικό και αντιφλεγμονώδες μέσο στις παθήσεις των νεφρών και τις ουρήθρας και σε περιπτώσεις κατακράτησης ούρων. Για τις πέτρες στα νεφρά συνιστάται να πίνεται έγχυμα σπόρων, ενώ σε περιπτώσεις κατακράτησης ούρων συνιστάται να πίνεται αφέψημα ριζών Τσουκνίδας. Σε περιπτώσεις αιματουρίας συνιστάται έγχυμα φύλλων από ½ ποτηριού πρωί και βράδυ και φρέσκος χυμός από 1 κουταλάκι του καφέ, 3 φορές την ημέρα.

    Το τσάι των φύλλων και τα φρέσκα φύλλα με μέλι παρουσιάζουν καλή αποχρεμπτική δράση στο βήχα, βρογχίτιδα, δύσπνοια, πνευμονία, φυματίωση και σε περιπτώσεις αιμοπτησίας. Κρασί φύλλων Τσουκνίδας (1:3) παίρνεται από 1 κουτάλι φαγ. για τον βήχα, βρογχίτιδα και πλευρίτιδα.
    Έγχυμα και χυμός του φυτού δρα σαν ηρεμιστικό μέσο στις νευρικές διαταραχές, επιληψία, υστερία και σπασμούς. Στις αιμορραγίες από την μύτη τοποθετείται στην μύτη μια γάζα μουσκεμένη με τον φρέσκο χυμό του φυτού.

    Σε
     περιπτώσεις κατακράτησης ούρων σαν ισχυρό διουρητικό μέσο συνιστάται να πίνεται αφέψημα φύλλων με μέλι. Σε περιπτώσεις κακοηθών εξογκωμάτων συνιστάται να γίνονται πλύσεις με το αφέψημα των φύλλων, ρίζας, φρέσκου χυμού και να παίρνεται εσωτερικά. Συνδυάζεται πιο καλά γι αυτό το σκοπό αφέψημα ριζών Τσουκνίδας με έγχυμα Χελιδονιού, 3 φορές την ημέρα μετά από το φαγητό. Στην Τσουκνίδα έχουν ανακαλυφθεί δραστικές βιολογικές ουσίες παρόμοιες με τις θηλυκές ορμόνες των γυναικών, γι αυτό η Τσουκνίδα αποδεικνύεται ένα από τα καλύτερα φυσικά μέσα για τις γυναικολογικές ασθένειες, όπως: διαταραχές των έμμηνων, αιμορραγίες μετά τον τοκετό, λευκόρροια κ.ά. Σε περιπτώσεις αδενωμάτων της μήτρας δεν συνιστάται να παίρνονται σκευάσματα Τσουκνίδας.

    Ο φρέσκος χυμός της Τσουκνίδας κατεβάζει το σάκχαρο του αίματος, χάρη στο περιεχόμενο της σε “σεκρετίνη”, η οποία διεγείρει την λειτουργία του πάνκρεας.
    Η χρήση της Τσουκνίδας αντενδείκνειται σε περιπτώσεις αυξημένης πηκτικότητας του αίματος, αρτηριοσκλήρυνση και υπέρταση, στους υπερήλικες πρέπει να περιορίζεται για αποφυγή δημιουργίας θρομβώσεων στα αιμοφόρα αγγείαΕξωτερικά χρησιμοποιείται ο χυμός, αφέψημα και έγχυμα για τους αρθριτικούς πόνους, ποδάγρα, ισχιαλγία, παράλυση, φλεγμονές του μυελού των οστών, νευραλγίες, αιμορροΐδες, για το δυνάμωμα των μαλλιών και ενάντια στην πιτυρίδα, τα καψίματα, πληγές (βοηθάει την επούλωση), τσιμπήματα των εντόμων, ρινορραγίες, μόλωπες κ.ά. Για τις ασθένειες του δέρματος φαγούρα, έκζεμα και σπυριά με αφέψημα των ριζών γίνονται κομπρέσες και μπάνια. Με το αφέψημα και τον χυμό του φυτού γίνονται πλυσίματα και τοποθετούνται κομπρέσες στο δαγκώματα των σκύλων. Συνδυάζεται καλά με την Κολλιτσίδα (Arctium lapa) για την αντιμετώπιση του εκζέματος.

    Σημείωση
    Οι καυστικές ιδιότητες της Τσουκνίδας οφείλονται σ΄ένα συνθετικό της χωρίς άζωτο (φορμικό οξύ), το οποίο είναι μη εξατμιστέο και ρετσινώδες, το οποίο προκαλεί κάψιμο και φαγούρα και όταν βρίσκεται σε πολύ μικρές ποσότητες. Το στεγνό σκεύασμα, όπως και τα υγρά παρασκευάσματα που φτιάχνονται από το χλωρό φυτό αλλά με ζέσταμα δεν έχουν καυστικές ιδιότητες. Αυτές τις ιδιότητες τις διατηρούν τα αλκοολούχα παρασκευάσματα που φτιάχνονται από το φρέσκο φυτό (όταν αυτό μουσκεύει για αρκετό χρόνο σε οινόπνευμα). Η Τσουκνίδα εκμεταλλεύεται οικονομικά για την παραγωγή
    της χλωροφύλλης, από την οποία παρασκευάζεται η φητόλη, η οποία είναι η πρώτη ύλη για την σύνθεση των βιταμινών Ε και Κ.

    ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΚΑΙ ΧΡΗΣΗ
    Αφέψημα: 2 κουτάλια φαγ. με θρυμματισμένο σκεύασμα βουτιέται σ΄ ένα ποτήρι (200 γρ.) νερό, βράζεται για 1 λεπτό, μετά το υγρό στραγγίζεται και πίνεται. Παίρνονται 2 – 3 τέτοιες δόσεις την ημέρα, γλυκαίνοντας κατά προτίμηση με μέλι ή ζάχαρη.

    Για ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΧΡΗΣΗ προετοιμάζεται με τον παραπάνω τρόπο πιο συμπυκνωμένο αφέψημα (2-4 κουτάλια φαγ. σε 200 γρ. νερό) και κατά των ρευματισμών και νευραλγιών, για εντριβές και κατάπλασμα μπορεί να χρησιμοποιηθεί αλκολάτ (οινοπνευματώδες διάλυμα χλωρών φύλλων της Τσουκνίδας σε οινόπνευμα), μία χούφτα χλωρά φύλλα σε 500 γρ. οινόπνευμα (40 % συμπυκνωμένο), ή στη θέση του τσίπουρου, ούζο ή βότκα,- να μουλιάσουν για 24 ώρες.

    Για το σταμάτημα των εσωτερικών αιμορραγιών συστήνεται ο φρέσκος χυμός, ο οποίος πίνεται αμέσως.

    Χαμομήλι το θαυματουργό!

    Χαμομηλάκι Η πιο διαδεδομένη ιδιότητα του χαμομηλιού είναι η ικανότητα του να ηρεμεί τα νεύρα και να ανακουφίζει από τα έντονα συναισθηματικά προβλήματα που μας απασχολούν καθώς επίσης μας βοηθάει να αντιμετωπίζουμε φυσικά την αϋπνία.

    Έχει αντιβακτηριδιακές και αντιφλεγμονώδεις δράσεις. Καταπολεμά τους ιούς και βοηθά εναντίον του έλκους. Έχει επίσης βρεθεί ότι μειώνει το ουρικό οξύ στο αίμα γεγονός που πιθανόν να είναι ευεργετικό για ασθενείς με ποδάγρα.

    Η καταπραϋντική του δράση βοηθάει στην ανακούφιση των παιδιών από τους πόνους της οδοντοφυίας.

    Χρησιμοποιείται για τη θεραπεία των κολικών, των αιμορροΐδων, της στοματίτιδας και για διάφορες άλλες παθήσεις του πεπτικού συστήματος. Επίσης μπορεί να βοηθήσει στην μείωση των αερίων του στομάχου και του εντέρου. Ενώ είναι ιδανικό για στομαχόπονους και κακή πέψη.

    Η εμμηναγωγική του δράση συνιστάται σε περιπτώσεις δυσμηνόροιας που προκαλούνται από νευρικές διαταραχές.

    Το τσάι από χαμομήλι έχει αντιπηκτικές ιδιότητες. Μειώνει τη συγκόλληση των αιμοπεταλίων. Έχει συνεργιστική δράση με φάρμακα που χορηγούνται σε ασθενείς με καρδιοπάθεια ή κίνδυνο για εγκεφαλικά επεισόδια και προσφέρει επιπρόσθετη αντιπηκτική δράση.

    Αν υποφέρετε από το αντιαισθητικό "κριθαράκι" κάντε πλύσεις με αφέψημα χαμομηλιού. Θα ανακουφιστείτε άμεσα χάρη στις καταπραϋντικές και βακτηριδιοκτόνες ιδιότητες του.Καλλυντικές Ιδιότητες

    Αν έχετε φυσικά ξανθά μαλλιά και θέλετε να ενισχύσετε το χρώμα τους χωρίς την χρήση βλαβερών χημικών συστατικών, λουστείτε (ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες) με αφέψημα χαμομηλιού. Θα εντυπωσιαστείτε από το αποτέλεσμα.

    Αν ξεμείνατε από ντεμακιγιάζ μπορείτε πολύ εύκολα να φτιάξετε μόνες σας χρησιμοποιώντας 2 κουταλιές γάλα και 2 κουταλιές από αφέψημα χαμομηλιού. Χρησιμοποιήστε το κανονικά σα γαλάκτωμα καθαρισμού απλώνοντας το κατευθείαν στο πρόσωπο ή βάζοντας το σε βαμβάκι.

    Για να βοηθήσετε τα πρησμένα κόκκινα μάτια σας ή αν υποφέρετε από μαύρους κύκλους βουτήξτε βαμβάκι σε αφέψημα χαμομηλιού και τοποθετήστε το στα μάτιασας για τουλάχιστον 10 λεπτά. Εναλλακτικά, αν χρησιμοποιείτε έτοιμα συσκευασμένα σακουλάκια χαμομηλιού κρατήστε τα στο ψυγείο και τοποθετήστε τα στα μάτια σας για τουλάχιστον 10 λεπτά

    ΠΡΟΣΟΧΗ!!!
    Επισημαίνεται ότι άτομα που είναι αλλεργικά στα φυτά γένους αμβροσία και στο χρυσάνθεμο, μπορεί να είναι αλλεργικά και στο χαμομήλι και για το λόγο αυτό πρέπει να το αποφεύγουν. Έχουν περιγραφεί περιπτώσεις έντονων αλλεργικών αντιδράσεων σε άτομα που έπιναν τσάι από χαμομήλι.

    Επίσης το χαμομήλι μπορεί να επηρεάσει την απορρόφηση σιδήρου από το έντερο. Έτσι ασθενείς που πάσχουν από έλλειψη σιδήρου ή που παίρνουν σίδηρο πρέπει να ξέρουν για τη σχέση χαμομηλιού και απορρόφησης σιδήρου.

    Τέλος, προτιμήστε να το συλλέξετε οι ίδιοι διότι αν περάσει ένας χρόνος από τη συλλογή του χάνει σχεδόν όλες τις ιδιότητες του.